5786. Rerum Anglicarum Scriptores post Bedam praecipui, ex vetustissimis codicibus manuscriptis nunc primum in lucem editi
5787. Ecloga Oxonio-Cantabrigiensis, tributa in libros duos; quorum prior continet catalogum confusum librorum manuscriptorum in illustrissimis bibliothecis, duarum florentissimarum Academiarum, Oxoniae et Cantabrigiae. Posterior, catalogum eorundem distinctum et dispositum secundum quatuor facultates, obseruato tam in nominibus, quam in operibus ipsis, alphabetico literarum ordine
5788. Sibylliakoi chresmoi, hoc est Sibyllina oracula ex vett. codd. aucta, renovata, et notis illustrata a D. Iohanne Opsopoeo Brettano : Cum interpretatione latina Sebastiani Castalionis et indice
5789. Libri duo quorum prior orientalis sive Hierosolymitanae alter Occidentalis historiae nomine inscribitur
5790. Rerum Anglicarum Scriptores post Bedam praecipui, ex vetustissimis codicibus manuscriptis nunc primum in lucem editi
5791. Praxis medica: Rosa anglica dicta, quatuor libris distincta de morbis particularibus, de febribus, de chirurgia, et pharmacopœia
5792. Chronicon ex Chronicis ab initio mundi usque ad annum Domini 1118 deductum, auctore Florentio Wigorniensi monacho. Accessit etiam contiuatio usque ad annum Christi 1141 per quendam eiusdem coenobii eruditum
5793. Sacrae Bibliothecae Sanctorum Patrum; seu, Scriptorum Ecclesiasticorum Probabilium, Tomi Nouem, Numeris & Modis Omnibus Locupletati Castigati
5794. Rerum Britannicarum, id est Angliae, Scotiae, vicinarumque insularum ac regionum, scriptores vetustiores ac praecipui
5796. A discourse, concerning two divine positions. The first effectually concluding, that the soules of the faithfull fathers, deceased before Christ, went immediately to heaven. The second sufficientlye setting foorth unto us Christians, what we are to conceive, touching the descension of our Saviour Christ into hell: publiquely disputed at a commencement in Cambridge, anno Domini 1552. Purposely written at the first by way of a confutation, against a booke of Richard Smith of Oxford, D. of Divinity, entituled a Refutation, imprinted 1562, and published against John Calvin, & C. Carlile: the title wherof appeareth in ye 17. page
5799. Martini Buceri Scripta Anglicana Fere Omnia lis etiam, quae hactenus vel nondum, vel sparsim, vel peregrino saltem idiomate edita fuêre, adiunctis a Con. Huberto ad explicandas sedandasque religionis cùm alias, tum praesertim Eucharisticas controuersias, singulari fide collecta. Quorum Catalogum primà post Praefationes pagina complectitur. Adiuncta est Historia de Obitu Buceri: quaeque illi et Paulo Fagio post mortem et indigna et digna contigere
5800. Pannormia, seu Decretum D. Iuonis Carnothensis episcopi, restitutum, correctum et emendatum, opera et diligentia Melchioris à Vosmediano
5803. De antiquitate Britannicæ ecclesiæ et priuilegiis ecclesiæ Cantuariensis, cum Archiepiscopis eiusdem LXX
5804. Report and Discourse written by Roger Ascham, of the affaires and state of Germany and the Emperour Charles his court, duryng certaine yeares while the sayd Roger was there
5805. Tomus octavus Thomae Aquinatis : ... complectens quaestiones, quae disputatae dicuntur, et questiones quodlibetales ...
5806. Epistolæ duæ D. Volusiani Episcopi Carthaginensis, ad Nicholaum Papam primum, de Celibatu Cleri. Inquisitio discipuli et solutio magistri de eade[m] causa, nuper reperta inter manu scriptos libros anselmi olim Cantuariensis Archiepiscopi. Decretum Synodi Anglicanæ in co[n]cilio Wintoniensi, cui præsidebat Lanfrancus olim Cantuariensis Archiepiscopus. Epistola Girardi Archiepiscopi Ebor. ad Anselmum Ca[n]tuariensem, & eiusden responsio ad eundem. Testimonium quoddam Athanasij Alexandr. archiepiscopi in epistola ad Dracontium.
5807. Archaionomia, sive De Priscis Anglorum Legibus libri, Sermone Anglico, vetustate Antiquisimo, aliquot ab hinc seculis conscripti, Nunc demum, magno Jurisperitonum, et amantium Antquitatis omnium commodo, ètenebris in lucem vocati
5808. De antiquitate Cantabrigiensis Academiæ libri duo. In quorum secundo de Oxoniensis quoque Gymnasii antiquitate disseritur, et Cantabrigiense longe eo antiquius esse definitur
